FEITIZO DO SOLPOR CHAIREGO
Atrapáronme as súas cores. O sol debuxando nas nubes un ave fénix de ás azul aço, planeando sobre amarelos e corais. Co azul areado coroando a viaxe.
O millo recén cortado despexou a chaira e o marrón da terra acompaña o noso camiño de outono.
A fin de semana remata e nós, coma sempre… mantendo a feliz rutina das andainas.
Filispines 
Si, que boa falta vai facer co frío que se nos bota enriba!…. 🙂
Está tan cheo de cor! E de vida! Non sei que ten esta terra que me ten engaiolada…. De momento síntoa como o meu “lugar no mundo” . Viches unha peli que se titulaba así “Un lugar en el mundo”, arxentina… pois de aí a miña afirmación…. Logo de percorrer estradas, sinto que este é o meu lugar…. Quizais siga percorrendo estradas, pero sempre hei volver á TErra Chá. Como a Escarlata , é a que me dá forza.
🙂
Sí que se ve lindo ese solpor… todo tan chá.
🙂
E as rutinas, as que nos salvan.
O outono e as súas cores.
Para emborracharse.